Bijzondere momenten
Bijzondere momenten, dat is wat ik het liefste fotografeer. Sommigen van jullie hebben dit misschien al gelezen op mijn website bij het stukje “over mij”. Maar wat zijn dan die bijzondere momenten,want laten we eerlijk zijn er zijn zoveel dingen bijzonder. En wat voor de een bijzonder is hoeft voor de ander nog niet bijzonder te zijn.
De kunst als fotografe is omdat voor een shoot te ontdekken en vast te leggen.
Maar als ik puur en alleen naar mijn eigen situatie kijk dan durf ik wel te zeggen dat voor mij de bijzondere momenten vaak bestaan uit de momenten waarbij veel emotie zichtbaar is… een lach, een traan, een gebaar van liefde, blijk of waardering. Als het om mijn zoon gaat met zijn meervoudige handicap dan doel ik hierbij op veel kleinere, voor andere vanzelfsprekende momenten. Het voor het eerst zelfstandig een stukje brood aan zijn vork prikken, na veel oefenen staand zijn handen wassen, een woord dat hij heeft gelezen en vervolgens hardop benoemt, zijn hand die mijn gezicht aftast gevolgd door “lief, mama is lief ”, de momenten waarop en wanneer hij zijn liefde voor dieren uit.
En dat laatste is waar ik vandaag een blog aan wil wijden. Daniel rijdt al geruime tijd paard bij Esther van Noort, Horsesenco. Hij is begonnen met duo rijden en het verbeteren van zijn romp balans. Daniel gaf zelf aan wanneer zijn roepbalans goed genoeg was, door Esther steeds verder naar achter op het zadel te duwen.
Zelfstandig paardrijden
Inmiddels rijd hij dan ook zelfstandig en zit hij doorgaans kaarsrecht in het zadel. Paardrijden is voor hem een genot, iets wat hij bijna zelfstandig kan uitvoeren en waar hij zich heel ontspannen en fijn bij voelt. Hij weet precies op wie hij wil rijden en heeft zo zijn eigen favorieten. Het rijden is niet het enige wat Daniel heeft geleerd van de paarden. Hij heeft ook geleerd , hoe hij met hen kan communiceren, iets lekkers kan geven, knuffelen, aaien met een open hand ipv een gesloten. Kleine dingen maar voor mij,ons en hem zo bijzonder.
Sinds een tijdje staan er bij Horses en Co een aantal trotse mama’s met hun kinderen in de wei en Daniel besloot dat hij na zijn rijles daar nog even heen wilde. “Even kroelen” zoals hij zelf zo mooi aangaf!
Even kroelen
De paardenkenners hoef ik niet uit te leggen, dat deze nobele en edele dieren, onze emoties, gemoedstoestand op afstand al aan kunnen voelen. Ik heb soms het idee dat dit bij bijzondere kinderen, zoals mijn zoon zelfs nog sterker is.
Ik kan een heleboel “Blogs” schrijven over hoe paarden hebben bijgedragen aan Daniel zijn ontwikkeling maar dan wordt dit wel een heel lang verhaal. Voor nu wil ik gewoon graag de bijzondere momenten delen van deze dag…
ENJOY!